അന്ന് ഞാന്‍ തീരെ കുഞ്ഞായിരുന്നു ട്ടോ.. ഒന്നിലോ രണ്ടിലോ പഠിക്കുന്ന പ്രായവാ..... മൂത്ത മാമന് അന്ന് ആദ്യമായി സ്കൂട്ടര്‍ എന്ന അത്ഭുത വസ്തു വീട്ടിലേക്കു കൊണ്ട് വന്ന ദിവസം. നല്ല ആപ്പിള്‍ പോലെ ചുവന്ന നിറമുള്ള ഒരു സുന്ദരന്‍ വിജയ്‌ സൂപ്പര്‍!! പേര് പോലെ തന്നെ ആളും സൂപ്പര്‍!!! തറവാട്ടില്‍ അന്ന് എന്തായിരുന്നു ഒരാഘോഷം.. എല്ലാവരും മുറ്റത്ത്‌ ഇറങ്ങി നിന്ന് അവനെ വരവേറ്റു.താക്കോല്‍ എരുവ അമ്പലത്തില്‍ കൊണ്ട് പോയി പൂജിച്ചു, ശുഭ മുഹൂര്‍ത്തം നോക്കി തേങ്ങയടിച്ചു ഫോര്‍മല്‍ ആയി 'വിജയ്‌ മോന്‍' സര്‍വീസില്‍ ജോയിന്‍ ചെയ്തു.
സൈക്കിളിനു അപ്പുറത്തേക്ക് ഒരു ഇരുചക്ര വാഹനം അപൂര്‍വമായി മാത്രം കണ്ടിരുന്ന ആ കാലത്ത്, വീട്ടിലും നാട്ടിലും 'വിജയ്‌ മോന്‍' ഒരു താരമായി മാറി...അവന്റെ 'ടര്‍ര്‍ര്‍.... ' ശബ്ദം നാട്ടുകാര്‍ക്ക് അസൂയയും വീട്ടുകാര്‍ക്ക് അഭിമാനവും ആയിരുന്നു. റോഡിലൂടെ പോവുന്ന കുട്ടികള്‍ ഗേറ്റിലൂടെ എത്തിനോക്കുന്നത് കാണുമ്പോ ഞാന്‍ ഓടി ചെന്ന് സീറ്റില്‍ കയറി ഹാന്‍ഡില്‍ പിടിച്ചു ഗമയില്‍ ഇരിക്കും.... "സ്കൂട്ടറിന്റെ മുകളില്‍ ഏതാ ഒരു കുട്ടി കുരങ്ങന്‍ ഇരിക്കണേ" .. എന്ന് ഒരീസം ഒരു വികൃതി വിളിച്ചു ചോദിക്കുന്നത് വരെ ഈ പതിവ് തുടര്‍ന്നു.
തറവാട്ടില്‍ അന്നെന്റെ രാജ വാഴ്ച കാലം ആയിരുന്നേ.. അമ്മയുടെ തറവാട്ടിലെ ഒരേയൊരു കുട്ടി ആ സമയത്ത് ഞാന്‍ ആണ്....അത് കൊണ്ട് തന്നെ കൊന്ജിക്കാനും കളിപ്പിക്കാനും ഒക്കെ എല്ലാവരും ക്യൂ നിക്കണെ സമയാ... . സ്വാഭാവികമായി സ്കൂട്ടറില്‍ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഒരു കറക്കം എന്റെ അവകാശം ആയി മാറി. മാമന് സ്ഥലത്തില്ലാത്ത ദിവസങ്ങളില്‍ സീറ്റില്‍ കയറിയിരുന്നു ഹാന്‍ഡില്‍ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും തിരിച്ചു ഇടയ്ക്ക് ഞാന്‍ സ്റ്റാന്‍ഡില്‍ ഇരിക്കുന്ന സ്കൂട്ടറില്‍ ഒറ്റയ്ക്കും സവാരി നടത്താറുണ്ട്‌..വൈകിട്ട് സ്കൂള്‍ വാന്‍ ഗേറ്റില്‍ വന്നു നിര്‍ത്തിയാല്‍ ഇറങ്ങി നേരെ ഒരു ഓട്ടം ആണ് ഷെഡ്ഡില്‍ ഇരിക്കണ ഫ്രണ്ട് ഇനെ കാണാന്‍. അവനെ സാധാരണ കുളിപ്പിക്കുന്ന ഞായറാഴ്ച ദിവസം എന്‍റെയും കുളി കിണറ്റുകരയിലേക്ക്‌ ഷിഫ്റ്റ്‌ ചെയ്തു. എന്തിനേറെ പറയുന്നു വിജയ്‌ മോനും ഞാനും ഉറ്റ ചങ്ങാതിമാരായി മാറി.
മാമന് ഞങ്ങടെ ചങ്ങാത്തം അത്രക്കങ്ങട് ഇഷ്ടം ആയിരുന്നില്യട്ടോ. പക്ഷെ എന്നെ വഴക്ക് പറയുകയോ തല്ലുകയോ ചെയ്‌താല്‍ കരഞ്ഞു കൂവി എല്ലാവരെയും അറിയിച്ചു അതൊരു അന്താരാഷ്ട പ്രശ്നം ആക്കി എടുക്കും എന്ന് അറിയാവുന്നതിനാല്‍,
."മോനെ നീ സ്കൂട്ടറില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങി മുറ്റത്ത്‌ പോയി കളിക്ക് കുട്ടാ....നല്ല കുട്ടിയല്ലേ.."
എന്ന് ഡിപ്ലോമാടിക് ആയി പറയുകയേ ചെയ്യൂ. പക്ഷെ ഞാന്‍ ആരാ മോന്‍...പാലസ്തീന്റെ സന്ധി സംഭാഷണങളോട് 'കല്ലി വല്ലി' എന്ന് പറയുന്ന ഇസ്രയേലിനെ പോലെ മാമന്റെ ഡിപ്ലോമസിക്ക് ഞാന്‍ പുല്ലു വില കൊടുക്കില്യ . .
അങ്ങനെയിരിക്കെ എന്തോ കാര്യം കൊണ്ട് ഒരീസം സ്കൂള്‍ നേരത്തെ വിട്ടു. വീട്ടിലെത്തിയ ഞാന്‍ നേരെ പടിഞ്ഞാറെ ഷെഡ്ഡിലെക്കു പാഞ്ഞു. സ്കൂട്ടര്‍ അവിടെ ഇല്ല!!. നേരെ അടുക്കള മുറ്റത്തേക്ക്‌ ഓടി.. അവിടേം ഇല്യ. കിണറ്റുകരയിലേക്ക്‌ ഓടി.. യുറേക്കാ....!! അതാ ഇരിക്കുന്നു.. കുളിച്ചു സുന്ദരകുട്ടപ്പനായി നമ്മുടെ കഥാനായകന്‍. വെള്ളം തോര്‍ന്നിട്ടില്ല...കഴുകി വെച്ചിട്ട് മാമന് എവിടേക്കോ പോയതേ ഉള്ളു.
"മിസ്സ്‌ യു ഡാ..." എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് സീറ്റിലേക്ക് ചാടി കയറി.
വെള്ളം വീണു കുതിര്‍ന്നുകിടന്ന കിണറ്റുകരയിലെ മണ്ണ് ചതിച്ചു. എന്റെ ചാട്ടത്തിന്റെ ആയത്തില്‍ സ്റ്റാന്ട് ഇളകി. സ്കൂട്ടറും ഞാനും ഏതോ പഴയ സിനിമയിലെ ജയനും സീമയും പോലെ, കെട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട് അതാ കിടക്കുന്നു...നിലത്ത്!!! പക്ഷെ ഒരു വ്യത്യാസം മാത്രം. ഇത്തവണ സ്കൂട്ടര്‍ ആയിരുന്നു മുകളില്‍.
വലിയ വായില്‍ കാറി കൂവി കരഞ്ഞെങ്കിലും ഒരു ടോമ്മിയും( വീട്ടിലെ പട്ടി ) കേള്‍ക്കുന്നില്ല. സ്കൂട്ടറിനു അടിയില്‍ കാലു കുരുങ്ങിയതിനാല്‍ എണീക്കാന്‍ കഴിയണില്യ. എവിടെ ഒക്കെയോ നോവുന്നു. കരഞ്ഞു കൊണ്ട് കാലു വലിച്ചെടുക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു...നോ രക്ഷ. നൌ വാട്ട്‌ ടു ഡൂ? പാവം കണ്ണന്‍.
എന്തായാലും ഈ സംഭവത്തിനു ശേഷം വിജയ്‌ മോനോട് സ്നേഹം കൂടാതെ അല്പം പേടിയും ബഹുമാനവും ഒക്കെ വന്നുട്ടോ... ഒന്നുല്ലേ എന്നെക്കാള്‍ നാല് അഞ്ചു ഇരട്ടി ഭാരം അവനില്ലേ.. അതിന്റെ ബഹുമാനം കൊടുക്കണ്ടേ...എന്തിനാ വെറുതെ...കാലു മെനക്കെടുത്തുന്നെ. അല്ലെ ?
